tisnooitgoedofhetdeugtniet

PvdA maakt bekend hoe zij tegen integratie aankijkt. Ik kan mij in onderstaande PvdA stellingen vinden. Zij staan in het discussie rapport dat er goed uitziet. De enige vraag is... lost het het probleem of naderend probleem op. Zie mijn column

Stelling 1: De integratie van nieuwkomers en de samenhang in de Nederlandse samenleving wordt bevorderd door onderling contact tussen burgers uit verschillende etnische gemeenschappen.
Stelling 2: Bij vrijwillige migratie is het noodzakelijk en legitiem om de kosten en baten voor de ontvangende samenleving in ogenschouw te nemen.
Stelling 3: De inkomenseisen aan Nederlandse partners moeten niet worden verhoogd.
Stelling 4: Het is bij huwelijksmigratie zinniger eisen te stellen aan de migrerende partner, dan aan de reeds in Nederland verblijvende partner.
Stelling 5: Onderzocht moet worden of het zinvol en mogelijk is voor een buitenlandse partner een ‘greencard-achtig’ systeem in te voeren waarbij de volledige rechten en plichten op o.a. de sociale zekerheid, gefaseerd worden toegekend.
Stelling 6: De Nederlandse overheid zou zich meer moeten laten inspireren door voorbeelden als Engeland of het Duitse ‘green/bluecard’ systeem waarbij de bestaande onnodige barrières voor hoogopgeleide arbeidsmigranten worden weggenomen.
Stelling 7: Arbeidsmigratie voor laaggeschoolden is mogelijk, zolang er geen verdringing is van eigen werknemers. Het beleid dient dus noodzakelijkerwijze een terughoudend, experimenterend en lerend karakter te hebben.
Stelling 8: Er moet een effectief integratiebeleid komen voor toegelaten asielzoekers. Dit kan betekenen dat na de eerste selectie de groep die dan overblijft - en die dus een grote kans heeft op een langer verblijf in Nederland - moet kunnen deelnemen aan de samenleving (taalles, educatie, werk, onderwijs).
Stelling 9: Er moet een ruimhartig toelatingsbeleid komen voor uitgeprocedeerde asielzoekers, die –als gevolg van de oude wet- en regelgeving - al vijf jaar of langer in Nederland blijven, en geen strafblad hebben.
Stelling 10: Het terugkeerbeleid kan niet alleen met een repressieve aanpak worden opgelost. Er dient, met geld van Ontwikkelingssamenwerking, ook gewerkt te worden aan terugkeerprojecten waarbij geïnvesteerd wordt in migranten die terugkeren (scholing en training) en in de regio's waar zij naar terugkeren.
Stelling 11: Voor een goede kans op succesvolle integratie en emancipatie in Nederland is het opleidingsniveau van de migrant cruciaal. Daarom dienen aan de migrerende partner opleidingseisen gesteld te worden.
Stelling 12: Inburgering is primair de verantwoordelijkheid van de migrant. Sancties en eigen bijdragen zijn dus legitiem. De overheid is verantwoordelijk voor een goed en toegankelijk aanbod van inburgeringscursussen.
Stelling 13: De inburgering moet voor twee groepen oudkomers alsnog verplicht worden gesteld, te weten uitkeringsgerechtigde oudkomers die beschikbaar moeten zijn voor de arbeidsmarkt en oudkomers met schoolgaande kinderen. Ook voor deze groepen geldt dat een maatschappelijke (werk)stage onderdeel uitmaakt van de inburgering en dat een eigen bijdrage gevraagd kan worden naar draagkracht.
Stelling 14: Er moet een handvest van burgerrechten komen waarin de belangrijkste normen, waarden en grondrechten, zoals ook verwoord in de Grondwet, een plek krijgen.
Stelling 15: Burgers kunnen met meerdere samenlevingen een binding hebben, zonder dat dit de volwaardige deelname, met alle rechten en plichten, aan de Nederlandse samenleving in de weg hoeft te staan.
Stelling 16: Kinderen van migranten die in Nederland zijn geboren en die rechtmatig in Nederland verblijven, krijgen automatisch de Nederlandse nationaliteit.
Stelling 17: Overheid en sociale partners moeten gezamenlijk een serie initiatieven nemen om de positie van aanwijsbare risicogroepen op de arbeidsmarkt te verbeteren.
Stelling 18: Het behoud van gesubsidieerde banen en specifiek arbeidsmarktbeleid is juist in een periode van economische neergang en bij een oplopende werkloosheid van wezenlijk belang.
Stelling 19: Zodra er voldoende aanbod is, wordt de voorschoolse educatie verplicht ingevoerd voor ieder kind met een (taal)achterstand voor 3 à 4 dagdelen per week.
Stelling 20: Acceptatieplicht en opnamestop zijn noodzakelijke instrumenten daar waar school- en gemeentebesturen er niet in slagen gezamenlijke afspraken te maken over het spreiden van achterstandsleerlingen.
Stelling 21: In combinatie met een vergroting van leer/werk combinaties wordt voor drop-outs zonder enige startkwalificatie en zonder baan, een partiële leerplicht ingevoerd.
Stelling 22: Om de problemen in de steden efficiënter aan te pakken, krijgt een beperkt aantal gemeenten – en wel 30 van de 483 – een apart regime, waarbij ze meer bevoegdheden krijgen dan andere gemeenten.
Stelling 23: De overheid moet ingrijpen als blijkt dat gemeenten met relatief weinig sociale woningbouw plannen hebben om die aan de woningvoorraad te onttrekken. Onwillige buurgemeenten moeten verplicht worden door provinciebesturen of het ministerie van VROM om meer sociale woningbouw te plegen (minimaal 30 procent van de totale nieuwbouw).
Stelling 24: Op stadsregioniveau moet een woningverdeelsysteem komen waarbij de randgemeenten ook toegankelijk worden voor lagere inkomens en daar tien procent van de sociale woningen wordt gereserveerd voor de zwakste groepen op de woningmarkt.
Stelling 25: Leefbaarheid en veiligheid van velen gaan soms voor de privacy-bescherming van enkelen.
Stelling 26: Corporaties moeten desnoods wettelijk gedwongen worden om hun reguliere beheertaken meer serieus te nemen, in de woningtoewijzing in kwetsbare buurten/complexen meer maatwerk te leveren en een specifiek aanbod te creëren voor de onderkant van de woningmarkt.
Stelling 27: Tolerantie staat onder druk daar waar de wet slecht wordt gehandhaafd. Om die reden is een effectief veiligheids- en handhavingsbeleid een cruciale voorwaarde voor een breed gedragen integratiebeleid.
Stelling 28: Opsporing en vervolging van racisme en discriminatie moeten worden geïntensiveerd.
Stelling 29: Het openbaar ministerie moet tot vervolging overgaan als wordt opgeroepen tot gewapende strijd, rekrutering voor terrorisme plaatsvindt of in woord of geschrift wordt aangezet tot haat.
Stelling 30: De vrijheid van godsdienst betekent ook gelijke faciliteiten voor verschillende geloven. Dit moet ook betrekking hebben op de bouw van religieuze gebouwen, begrafenisrituelen op begraafplaatsen en geestelijke verzorging in instellingen.
Stelling 31: Niet alles wat de emancipatie belemmert, kan door de overheid met wet en regel worden bestreden. De PvdA en de regering dienen daarom vooral werk te maken van het onverkort en compromisloos steunen van een ieder, ook binnen de moslimgemeenschap, die voor emancipatie strijdt en zich aan emancipatiebelemmerende groepsdruk probeert te onttrekken.
Stelling 32: Hoofddoekjes moeten niet worden verboden, tenzij ze het maatschappelijk functioneren, met name in het werk, belemmeren.
Stelling 33: Geef jonge vrouwen het recht zonder steun van hun ouders hun opleiding te vervolgen en te naturaliseren zonder ouderlijke toestemming.
Stelling 34: In de onderwijswet moet als doelstelling voor (al het) onderwijs worden opgenomen: bevordering van burgerschap en integratie.
Stelling 35: Het integrerend vermogen van het islamitisch onderwijs hoort onderwerp te zijn van debat en dialoog, niet van gebod of verbod.

Criteria en een checklist om beloningen te bepalen. door Fred Akkerma
De salarissen van de ING-top, van een ziekenhuisdirecteur of van de directeur van de Hartstichting: Wat zijn passende verhogingen? Over de beloning van topmanagers is veel ophef ontstaan. Feiten en fictie lopen daarbij door elkaar. Is elke salarisverhoging van topmanagers een vorm van exhibitionistische zelfverrijking of dient het daadwerkelijk een doel? Hier vindt u een lijst van criteria en een checklist waarmee u kunt oordelen.

Een grapje van Melkert tijdens het globaliseringsdebat van 1 maart in de Melkweg te Amsterdam. Ja hij kan weer grapjes maken, maar bij nader inzien zit er meer achter dat grapje. Want door velen wordt globalisering over een kam geschoren met een Amerikaanse enge ziekte. "Globalisering maakt ons in toenemende mate afhankelijk van elkaar", oreerde hij samen met de econoom en anders-globalist Robert Went en Jan Willem Gunning, ontwikkelingseconoom aan de Vrije Universiteit van Amsterdam.

"Het is niet alleen makkelijker te reizen, wereldwijd te financieren en te communiceren, het meest essentiele is dat ook het produceren overal ter wereld tegen de meest scherpe prijs kan gebeuren." Het kwam bij de debaters (al leken ze meer op docenten) niet op om tegen globalisering te zijn. Globalisering moet zeker niet worden verward met ongeregelementeerde vrije handel. Als je de deskundigen moet geloven is de discussie over globalisering een discussie over grenzen, regels en drempels, verdelen van kansen en winsten en stimuleren of afremmen, van beheersen dus. En juist omdat alles met alles samenhangt is dat beheersen ingewikkelder dan ooit. De discussie vlakte soms af naar gesteggel over wie die beheersing moet organiseren. Zo leek de zaal meer geinteresseerd te zijn in de rol van de Wereldbank, sommigen waren zelfs helemaal gekomen om Melkert om fortuinlijke redenen onheus te bejegen.

Het eigenlijke onderwerp, is globalisering een zegen of een vloek kwam er wat bekaaid van af. De wijze mannen droegen aan dat globalisering de ontwikkeling van de armste landen niet in de weg staat, integendeel. Corruptie en daarbij behorende (gebrek aan) (westerse?) waarden en normen is de grootste boosdoener. Met name het gebrek aan eigendomsrecht staat boven aan de lijst van faalfactoren. Concurrentie van de landen (ook die net boven de streep), protectionisme van de rijke landen (subsidies, patenten), gebrek aan investeringen in infrastructuur en vooral onderwijs (basis en middelbaar) en last but not least de kennisvlucht als er al sprake is van kennisopbouw. Globalisering is niet de de veroorzaker van deze problemen maar maakt een oplossing ervan wel meer noodzakelijk.

Ik werd er niet vrolijker van. Ik citeer de weinig hoopgevende frasen uit de lijvige notities die het debat vooruitgingen: "de rijke landen leggen zich dus toe op die fasen in het ontwikkelingsproces van een product die de hoogste toegevoegde waarde opleveren". "het ontwikkelen van een malaria vaccin komt niet van de grond omdat er geen koopkrachtige kopers voor zijn", "hoe rijker de landen aan oliebronnen zijn des te corrupter gedragen ze zich", ""vast staat dat het verschil tussen rijk en arm niet meer enkel met geld is op te lossen", "de omvang van inkomensoverdracht van immigranten naar hun vaderland (65 miljard dollar) is meer dan dat er wereldwijd aan ontwikkelingshulp wordt gegeven","het wegnemen van handelsbelemmeringen kan de ontwikkelingslanden jaarlijks 500 miljard dollar opleveren","aan landbouw subsidies in Europa wordt meer uitgegeven dan aan ontwikkelingshulp", van de vijf opgeleide doctoren in Afrika blijft er maar een in het alnd van geboorte, de anderen komen hier schoonmaken", "illegale immegratie zal pas echt verminderen als de welvaart in het "Zuiden"substantieel is toegenomen"

Hoe moeten we nu op een sociaal democratische verantwoorde manier tegen globalisering aankijken en wat zijn de effecten van globalisering op Amsterdam. Het rapport beveelt de PvdA aan om meer duidelijkheid te verschaffen hoe globalisering het dagelijks leven van gewone burgers beinvloed. Opmerkingen en hints waarmee we iets aan dit probleem kunnen doenheb ik niet echt gehoord. Lees je de stukken dan dringt zich het volgende scenario op: Globalisering maakt ons steeds rijker, maar het werk wordt steeds ingewikkelder en niet al te hoog opgeleiden zullen stilaan te duur zijn om routine productie werk te doen. Zij zullen bovendien te laag opgeleid zijn om in de complexe wereld een noodzakelijk hoogwaardige bijdrage te leveren. De ene helft van Amsterdam zal zich suf werken aan het internet gekluisterd. De andere helft zal die ene helft in het beste geval tot dienst zijn of anders aan de zijlijn staat. Een derde groep zal het vieze werk voor ons opknappen, waarschijnlijk tegen lonen die een fractie zijn van wat wij nu minimum noemen, maar elders in de wereld ver boven de armoede grens van 1 dollar per dag zit. Het kabinet stevent nu al af op een samenleving waarbij illegaal gekomen via de achterdeur wordt gedoogd en via de voordeur gekomene niet gelegaliseerd en sociaal worden voorzien.

Wat kunnen we dan wel doen? Druk uitoefenen op bedrijven die oneervol werk laten verrichten in verre oorden, initiatieven tot verantwoord ondernemen afdwingen (het panel verwachte hier naar mijn mening te weinig van), steun bieden aan zelfontwikkeling van de arme landen met raad en daad, mede door immigranten te equiperen om hun eigen moederland meer democratische normen te laten overnemen en kennis te brengen, kennis netwerken te stimuleren. Daarnaast opkomen voor de afbraak van protectionistische regels of anders importheffingen op producten-onder-de-prijs gebruiken om ontwikkelingslanden in hun zelfsturend vermogen te helpen opbouwen in plaats van in de zakken van de rijken te laten verdwijnen of aan uitzichtsloze beroepstakken te besteden. En natuurlijk op de goede partij stemmen, ook of juist in Europees verband.

Tenslotte Amsterdam, de bakermat van globalisering, gastheer van heel wat multinationals en immigranten. Amsterdam zou het centrum voor ontwikkeling van derde wereld landen kunnen zijn. Het zou ook moeten zorgen voor een goede ontwikkeling en taakbesteding van zijn minder internationaal geschoolde burger. Niet investeren in productie, die ongetwijfeld elders goedkoper kan, maar in diensten waar behoefte aan zal zijn en waarbij Amsterdam een trekkersrol kan vervullen. Wie zet het op de agenda?

Zie voor een meer levensecht verslag, de PvdA site van Leiden.

You would be surprised how many organizations don't know exactly
what they are about. Maybe they did twenty years ago. Now,
they're drifting. Or living off past glories. Using traditional
marketing and promotional methods, they used to be able to hide
that confusion very well.

Before the Web, it was easy to pretend. Organizations controlled
the message much more effectively. Customers had very little
access to information. A clever advertising and PR campaign
could paint a wonderful picture.

Kijk eens naar http://pvdafdam.blogspot.com ik probeer bijeen te rapen wat er allemaal op de afdelingswebsites staat van de PvdA in Amsterdam (je moet toch ergens beginnen). Toen ik bovenstaande las (McGovern van deze week) kwam dat wel bekend voor.....alle goeie bedoelingen ten spijt.

Wat het uitzetten betreft denk ik ook wat genuanceerder. Het dilemma is verschikkelijk groot: wat doe je met twee vluchtelingen die zich in een asielzoekerscentrum hebben leren kennen vier jaar geleden, getrouwd zijn en nu een kind hebben. Ik zie de uitzetting in afzonderlijke gevallen niet voor me. Komen ze je bij je deur ophalen? voeren ze je weg naar een soort verzamel kamp om je op transport te zetten? Ik gisteren de Tweeling gezien en moest steeds hieraan denken. Ik denk wel dat we beter een jaartje met de 22.000 polen kunnen wachten. Hoeveel procent van de 22.000 illigalen denk je dat daadwerkelijk officieel het land uitgaan? Volgens mij is het onbegonnen werk. Maar heb jij een goed beeld en idee van de uitvoering dan hoor ik dat graag, want nu komen bij mij alleen maar beelden op waarom het niet kan. Ik weet er ook te weinig van en krijg tegenstrijdige informatie.

Van Juul een interessante gedachte: Ik geloof alleen dat het in onze tijd niet meer om ideen gaat. Links rechts bestaat niet meer. Het gaat gewoon om de kwaliteit van de uitvoering. En de bereidheid om wat echt niet werkt te vervangen door iets nieuws. .Amsterdam controleert nu eindelijk of de mensen die een sociale woning huren daar ook echt wonen, blijkt dat 15% is vertrokken en illegaal onder verhuurt . Dat dit gebeurde wisten we al jaren en nu zijn eindelijk de geesten rijp, of beter heeft men de tijd gevonden om te controleren en er tegen op te treden. Daarvoor had men het blijkbaar te druk met het ontwikkelen van nieuw ideen. Als de PvdA weer de partij van de gewone man wil worden dan moet ze laten zien dat ze superieur is in de uitvoering van alles wat allang bestaat.
Ik denk dat ik het met deze praktische benadering eens ben.

Bij de ALV in Amsterdam liepen de emoties hoog op. Een ieder voelde de spagaat waarin je komt als iemand die je persoonlijk bewonderd, juist op dat vlak in de steek laat. Wordt er dan daadkrachtig opgetreden dan wil ineens iedereen inspraak gehad hebben, wacht je met besluitvorming, dan is dat onaanvaardbaar en slap. Steun je hem dan krijg je een moreel kompas om de oren, laat je hem vallen, dan is je rug niet recht. Spreek je in de pers, ben je loslippig, zwijg je dan geef je de regie uit handen. Kies je persoonlijk is dat politiek niet slim. Legaliseer je is dat nog geen legitimatie.
Ik vond het een heel goede avond op het slot na. Daar handelden een aantal leden net zo paniekerig als dat ze het bestuur verweten.
Uiteindelijk was wel duidelijk wat er aan de hand was. Rob is een toffe peer, kan zelf zijn kwinkslagen niet tegen houden en had voor veel leden mogen blijven, maar waarschijnlijk voor de stemmers niet. Hij straalt alweer wat meer en hij bleef tot het einde van de vergadering. Het bestuur is niet ongeschonden uit de strijd gekomen, ook dat is duidelijk. Twee pionnen geofferd, maar daarmee ook interne gescheurd. Het is zonneklaar dat een dergelijk bestuur moeilijk bij machte is om dit soort calamiteiten te handelen. Dat ligt meer aan hun positie en hun support dan aan de personen zelf. Met een politiek leider achter de hand zou dat nog geen probleem hoeven zijn, maar als die nou net onder schot ligt wordt het (te) moeilijk. Ik benijd nog steeds niemand binnen de partij met een bestuurlijke functie, laat dat duidelijk zijn. Je moet niet alleen een rood hart hebben maar ook een groot hart.
Hier wat uitspraken die ik saillant vond:

Rob: Het gaat om de zaken waarmee we bezig zijn, belangrijke zaken. Die moeten aangepakt worden en daarvoor is een stabiele politieke situatie nodig.

Ipping: Mensen die hun handen vuil maken aan het aanpakken van sociale kwesties moet je niet bij de eerste de beste tegenwind laten vallen.

Tjalling: Persoonlijke opvatting en Politieke keuze staan los van elkaar.

Zaal: De sociale oorlog wordt in de stadsdelen gewonnen.

Ahmed: Strijden tegen achterstandsreproductie, vechten tegen het dubbeltje geboren, nooit een kwartje zijn.

Judith: Ik zal u eerlijk vertellen, ik wil het eerlijk zeggen, ik zeg het u eerlijk, om eerlijk te zijn.

Rob: Laten we ophouden met wie belde wie hoe laat, wie wist wanneer wat. Het heeft geen zin, hier zit niemand op te wachten.

Mien? Ik ben een van de laatste socialisten, maar mijn buurvrouw…
Laurens: Misschien kan Rob nog wel zijn werk doen maar de leden met hun rode hesjes kunnen hun werk niet meer doen.

Eberhard?: 80% van de leden zitten in Oud-Zuid en Centrum, 80% van de kiezers wonen in Zuid-Oost en Oud-west.

Zaal: We hebben niks gehoord niks gelezen.

Ahmed: Ik moest nadenken of ik me wel in zo’n slangenkuil moet begeven

JS: Rob is mijn leider…

Michael: Een leider kies je niet die komt er gewoon, omdat hij het in nature naar zich toe trekt.

Eberhard: Het verschuilen achter een politieke keuze in plaats van een persoonlijke afweging maakt je politiek immuun.

Judith: Het bestuur heeft alleen een adviserende rol.

Judith: Het ging allemaal zo snel..

Gewoon lid: Ik hou toch al niet van die macho politici

Bestuur: Ik heb veel geleerd in het bestuur, we hebben keihard gewerkt

Judith: Vrijwilligers organisatie is niet berekend op dit soort calamiteiten

Jacques: Er staan de PvdA genoeg professionals ter beschikking

Judith: Het bestuur beraad zich op de nadere stappen.


Iedereen: Niet om de persoon, maar om de procedure
Niet voor de man, maar om de politieke keuze
Persoonlijk geen probleem, maar politiek gezien

Ahmed: Als je de film zou kunnen terugdraaien, geef acuut mijn zetel weer af aan Rob

Tjalling: Het gaat om drie zaken: vertrouwen, geloofwaardigheid en gezag.

Zaal: Rob is zijn moreel kompas kwijt. Een PvdA voorman onwaardig.

IM: Evert van der Wal: Voorwaarts en niet vergeten

Ik krijg regelmatig een notificatie van de managament site Dit keer een reeks over de politiek en management van de overheid. Er interessant.

Op de PvdA site is er een dicussie over de nieuwe sociale-liberale partij en het nut ervan.
Conclusie lijkt me duidelijk: Iedereen wil graag sociaal en liberaal en volks genoemd worden. Lijkt me logisch, wat wil je anders: De Nieuwe Asociale Autoritaire Happy Few Partij. Kiezen voor een sociaal liberale partij is dan ook geen keus. Er zijn andere factoren die de keus van een partij bepalen. Laat daar de discussie over gaan: zoals domineert het geld of de mens, domineert: als-het niet-verboden-is-mag-het, of wat-ik-zelf-niet-wil, moet-ik-het-ook-een-ander-niet-aandoen. Domineert een coachende overheid of een optredende overheid. Domineert de toekomst of de korte termijn, de wereld of je eigen leefomgeving.